سکانس اول : سال 2001 میلادی ، خاورمیانه ، شرق ایران
کشور افغانستان که در مقایسه با دیگر همسایگان اطراف ما، بیشترین میزان تفاهم فرهنگی و تاریخی را دارد اما به همان میزان از لحاظ ایدئولوژیکی با ما فاصله داشت. طالبان حاکم بر این کشور بود که توسط دشمن دیگر ما یعنی آمریکا نابود شد و حکومتی به نام جمهوری اسلامی درافغانستان تشکیل شد. این هدیه ای بود برای ما از طرف دشمن.
سکانس دوم: سال 2003میلادی ، خاورمیانه ، غرب ایران
در غرب کشور ما،حکومتی دیکتاتور و سنی مذهب وجود داشت که حاکم بر اکثریت مردم شیعه بود. بازهم این آمریکا بود که شر آن را از سر ما کم کرد و هدیه ای دیگر را ارزانی ما داشت. در آن کشور حکومتی تشکیل شده است که رئیس جمهور آن جلال طالبانی و نخست وزیر نوری المالکی! نزدیکترین یاران عراقی جمهوری اسلامی ایران در جنگ تحمیلی8 ساله. آدم خیال می کند به وسعت کشورش افزوده شده است!!
سکانس سوم: سال 2011 میلادی ، خاورمیانه ، کشورهای عربی
اما این سکانس رنگ و بویی دیگر دارد. بازیگر اصلی این سکانس آمریکا نیست تا هدیه ای دیگر نصیب ما کند.
بازیگران این سکانس مردمانی گرسنه و خسته از دیکتاتورها هستند. آمریکا هرچه تقلا می کند تا نقش خود را بازیابد اما انگار جز سیلی مردم مسلمان چیز دیگری نصیبش نمی شود.
اسرائیلی ها به چشم خود می بینند که دارند بهترین غلام حلقه به گوش خود را از دست می دهند.
اما شاید خبری بدتر از این در راه باشد...
شاید روزی برسد که اسرائیل از روی زمین محو شود... شاید که نه، حتما روزی می رسد که اسرائیل از روی زمین محو می شود.
