تحلیلگران در مورد کشور تونس تردید داشتند قیام مردم علیه بن علی و نظام سکولار و ستمگر او را بیداری اسلامی بنامند. اگر چه برخی تحلیلگران داخلی در ایران، بویژه صدا و سیما با استناد به منویات خودشان اخباری مبنی بر بیداری اسلامی در تونس ارائه کردند. سیمای جمهوری اسلامی در این زمینه رطب و یابس را به هم بافت تا تحلیل خود را بر رسانه‌ها تحمیل نماید. از اینرو اعلام کرد که بعد از پنجاه سال ممنوعیت برای نخستین بار نماز جمعه در تونس برگزار شد!
هفته پیش دو تن از اساتید ایرانی بعد از سفر اخیر خود به تونس گزارشی از وضع موجود در آنجا ارائه کردند که بسیار قابل توجه بود. بر اساس این گزارش، رسانه‌های تونس به طور مرتب علیه ایران و شیعه قلم فرسائی میکنند و رهبران اسلامگرای النهضه تونس هم خود را با شرایط موجود وفق داده و به جای سخن راندن از حکومت اسلامی در تونس، از ضرورت دموکراسی صحبت مینمایند و مدل ترکیه را به عنوان وضع مطلوب ارائه میکنند. در عوض آقای التیجانی که با نگارش کتابهای تفرقه انگیز خود، شیعه و سنی را در بسیاری از نقاط به جان هم انداخت و بر عمق اختلافات موجود افزود، در تونس تشریف دارند و جهت برقراری حکومت شیعی در آن کشور به رتق و فتق امور مشغولند.
طبیعی است که رسانه‌های تونس ایران و شیعه را هدف قرار دهند و از ایران هراسی و شیعه هراسی سخن به میان آورند. زیرا آقای تیجانی که بعد از انشعاب از گروه راشد الغنوشی میهمان ناخوانده برخی افراطیون شیعه در ایران بود، چنان چهره هراسناکی از شیعه ارائه داده که ما نیز به عنوان مسلمان و شیعه از آن می‌ترسیم و ناچاریم از آن اعلام برائت نمائیم، زیرا این چهره مخدوش ربطی به امامان شیعی ندارد و در تضاد آشکار با سیره ایشان و قران کریم می‌باشد. قرآن همه مسلمانان را به دوری از تفرقه و وحدت گرائی فرا می‌خواند و ایشان بر عکس آن ارائه طریق می‌فرمایند. وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِیعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ وَاذْکُرُواْ نِعْمَةَ اللّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنتُمْ أَعْدَاء فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَکُنتُمْ عَلَیَ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَکُم مِّنْهَا کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللّهُ لَکُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ[1].
آقای تیجانی به جای اینکه نعمت خدای را به جای آورد که به واسطه آن الفت در میان دل‌های ما به جای عداوت بر قرار نمود و به وسیله این نعمت ما با یکدیگر برادر شدیم و از مهلکه رستیم، بر طبل تفرقه می‌کوبد! طبیعی است هر مسلمان با ایمانی باید از این روش خطرناک هراسان باشد و از آن بیزاری جوید و اگر چنین کند، قدم نخستین را در راه توحید برداشته است، لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ. از اینرو مسلمانان پاک نهاد – اعم از شیعه و سنی و.. – دستور خداوند را بر اوامر ابناء بشر ترجیح می‌دهند و همگی به ریسمان الهی چنگ زده و متفرق نمیشوند[2].
در گوشه ای دیگر از خاورمیانه، مردم سوریه همانند مردم بقیه کشورهائی که اکنون به پا خاسته و برخی موفق شده و بعضی در نیمه راه هستند، بیدار شده‌اند. در کشور سوریه از دیر باز نظام سکولار حاکم بوده، اما این نظام بر خلاف رژیم سابق حاکم بر تونس نتوانسته تاثیر عمیقی بر روی اعتقادات مردم بگذارند. از این رو بعد از چهل سال، دو هفته قبل زنان معلم سوری تظاهرات کرده و درخواست نمودند به آنان اجازه داده شود با حجاب بر سر کار حاضر شوند! البته تظاهرات پراکنده دیگر مردم سوریه که شکل مطالبات صنفی داشت، بر اثر تجاهل حکومت، سرکوب شدید مردم، کشتن و مجروح نمودن تعداد کثیری از ایشان، زندانی نمودن مخالفان و استفاده از بلطجی‌ها – چماقداران و اوباش حکومتی که لباس شخصی به تن مینمایند – برای حمله به مردم و اهانت به شعور مردم این کشور، تظاهرات بعد سیاسی به خود گرفت و گستره آن وسعت یافت و به همه شهرهای این کشور، از جمله دمشق کشیده شد.
در نتیجه حکومت با عجله وعده داد حالت فوق العاده که از چهل سال پیش بر این کشور حاکم است را بر چیند و به مردم اجازه دهد تا تظاهرات مسالمت آمیز داشته باشند و... اما این وعده‌ها لفظی بودند و در عمل محقق نشدند و این بر خشم ملت افزود. امروز آقای عواد وزیر دادگستری این کشور تهدید نمود که وعده اجازه برای تظاهرات مسالمت آمیز را لغو خواهد کرد. زیرا ایشان بر این باور بودند اگر به مردم اجازه چنین تظاهراتی داده شود، آنان باید از ساز و کارهای دموکراتیک برای تظاهرات استفاده نمایند و نخستین شرط این است که افراد از وزارت کشور رسما تقاضای کتبی برای برگزاری تظاهرات نمایند و وزارت کشور هم حق دارد به آنان جواب منفی بدهد!
در تظاهرات مردم سوریه که با دخالت حکومت به خاک و خون کشیده شد، مردم شعارهای الله اکبر، لا اله الا الله، محمد رسول الله، الشهید حبیب الله و.. سر دادند. احتمالا این نکته نشان می‌دهد بر خلاف دیگر کشورهای منطقه، بیداری اسلامی به سوریه راه یافته است. شایان ذکر است وزیر فرهنگ سوریه چندی پیش گفته بود: اغتشاشگران در سوریه افراد خطرناکی هستند، آنها می‌خواهند اسلام را جایگزین قومیت عربی در سوریه نمایند!
به هر تقدیر اکنون حاکمان سوری پاسخ خونینی به بیداری اسلامی می‌دهند و این مسئله قطعا آینده حکومت ایشان را با بحران مواجه ساخته و شعارهای ضد صهیونیستی آنها نخواهد توانست مرهمی بر زخم‌های عمیقی باشد که دستگاه مخوف امنیتی ایشان بر پیکر ملت وارد کرده اند.
[1] - قرآن کریم، سوره آل عمران، آیه 103. رجوع کنید به سوره نساء، آیه 146 و 175، سوره حج، آیه 78. واقعا هر کس با هر عذر و بهانهای این برهان قاطع را نادیده بگیرد و در راه ناصواب تفرق قدم بردارد، نمی‌توان او را دوست امت قلمداد نمود!
[2] - در سال 1372 سمپوزیومی در شهر استانبول کشور ترکیه تحت عنوان "شیعه در تاریخ و امروز" توسط روشنفکران سنی برگزار گردید که 6 تن از علمای ایران و نویسنده این سطور در آن شرکت داشتند. در پایان سخنرانی جناب آقای آیت الله واعظ زاده، دبیر کل وقت مجمع جهانی تقریب، آقای دکتر رمضان البوطی از علمای سوریه به ایشان اعتراض کرد و با کنایه این آیه را گفت: لم تقولون ما لاتفعلون، کبر مقتا عند الله ان تقولوا ما لاتفعلون. چرا چیزی را میگوئید که بدان عمل نمیکنید، بر خداوند بسیار گران میآید که چیزی را بگوئید که بدان عمل نمیکنید. جناب واعظ زاده که از این سخن شوکه شده بودند، فرمودند ما چنین نمیکنیم. از آقای رمضان البوطی اصرار و از سوی آقای واعظ زاده انکار!؟ سرانجام آقای رمضان البوطی به کنار تریبون سخنرانی آمد و در میان بهت و حیرت حاضران کتاب "ثم اهتدیت" آقای التیجانی را در آورد که مهر رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در دمشق به عنوان چاپ کننده بر آن حک شده بود! آقای البوطی گفت: شما در جلسات با ما از وحدت سخن میگوئید و در عمل علیه ما کتاب چاپ مینمائید. مقصود او کاملا روشن بود و آقای واعظ زاده از اینکه به عینه دیدند یکی از ارگانهای رسمی جمهوری اسلامی ایران چنین کتابی را چاپ کرده و توزیع نمودهاند، بر آشفت! اما سخنان آقای البوطی تاثیر خودش را بر حاضران در جلسه گذاشت! متاسفانه کتابهای تفرقه انگیز آقای التیجانی بارها و با شمارگان وسیع و به زبانهای مختلف توسط شیعیان غالی چاپ و توزیع میشود! طبیعی است همه اندیشمندان مسلمان، اعم از شیعه و سنی باید از این چنین شیعهای وحشت داشته باشند.
